De vuur vliegjes cirkelen om het kamp vuur.
De alcohol die onze lichamen niet meer aankan, giet ik over zijn al dovende glorie.
Verkneukeld om de vergeefse poging jouw terughoudendheid te breken.
De communicatie is verdwenen en terwijl we luisteren naar het zachte kreunen, uit de omringende tenten,
kan ik de jaloezie nauwelijks onderdrukken.
Waar ging het dan toch fout, vanmiddag kon je je ogen niet van mij af houden, maar nu kijk je afwezig en bedroefd voor je uit.
Ik doe nog een laatste poging, om je diepste geheimen te ontfutselen en jij vertelt me over je ouders.
Over hoe ze altijd ruzie krijgen, als ze weer eens stevig gedronken hebben en over hoe jij bang bent, om net als hun te worden.
Van schaamte druip ik af.
Wat heb ik toch gedaan, hoe ik kan ik dit ooit goed maken?
Uit gebrek aan een alternatief, bied ik haar nog maar een drankje aan,
dit keer alcoholvrij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten