dit is een roep om hulp

Jouw akker is van drijfzand.
Niets goeds groeit hier als je zaait.
Alleen de haat, de woede en de razernij.
De eenzaamheid van een gepijnigde geest.
Die psychotisch word van het leven in een psychotische wereld
en van zich te houden aan de regels van zo'n wereld.
Het land is bezaaid met ellende.
De modder is diep gevuld van de mislukte ideeën uit het verleden.
Je stikt er in.
Je verzuipt er in.
Je proest het uit.
Je ziet het licht niet meer.
Er is geen uitweg.
Je bent een cynicus.


Doe er maar niet sceptisch over.
Jouw gedachten zijn een melancholisch moeras.
Je ziet de bloemetjes niet groeien en de liefde niet bloeien in de lente.
Jij loopt op een onverlicht pad door de duisternis en doet alsof je niets meer voelt.
Als je je bed al uit kan komen.
Je spreekt over een wereld in verval
 en doet er vervolgens niets aan om dat te veranderen.
Je gooit al je goeie ideeën het raam uit.
Je bent een niksnut.
Je bent een junkie.
Je bent een duivels kind.
Je bent vervloekt.

Je moeder had gelijk.
je vader had gelijk.
Jij had gelijk.
Je hebt geen basis om op te bouwen.
Geen fundering.
Tuurlijk je kan goed lezen en aardig schrijven.
Maar je hebt geen diploma en geen manieren.
Je bent slecht met mensen.
Stil en eigenaardig.
Te dom om jezelf te helpen, te trots om je intelligentie toe te geven.

Te zwak om er een einde aan te maken.
Te zwak om een stap vooruit te doen.
Te zwak om voor jezelf op te komen 
maar je meningen zijn te sterk om het hierbij te laten.
Je weet verdomt goed hoe het moet
en je kan het allemaal wel alleen aan.
Iedereen zegt dat al jaren tegen je.
Je moet jezelf motiveren.
Je moet voor jezelf kiezen.
Je moet voor jezelf willen leven.

Maar voor mij is dat niet genoeg.